Likya Yolu, Faralya naar Alinca

Vandaag een pittige klim naar het hoger gelegen Alinca. We overwegen het eerste stuk te spijbelen en in plaats van door het bos naar Kabak te lopen het dolmusje van gisteren weer te nemen. We laten ons echter niet kennen en gaan toch all the way ! Vandaag veel klimmen en klauteren over steile rotswanden en door drooggevallen rivierbeddingen met prachtige vergezichten op de zeven kapen waarnaar deze tocht over het oude ezelspad vernoemd is. Onderweg passeren we een paar schildpadden die zich van onze aanwezigheid weinig aantrekken. We nemen een foto van een bord met daarop een vervaarlijk uitziende Dobberman Pincher met daaronder een tekst in het Turks die waarschijnlijk zal duiden op zoiets als "cave canem".  Ik ben geprepareerd want bij Beversport een Daizer aangeschaft. Een apparaatje dat een hoge pieptoon produceert en de meeste honden op afstand houdt. Werkt alleen niet bij dove honden ! Geen hond gezien gelukkig. Wel een wandelaar in tegengestelde richting lopend - de enige die we vandaag zien. Een jonge Turk die de hele Lycische route - zo'n 500 kilometer - in ongeveer een  maand met zware rugzak afloopt. Respect ! We blijven maar klimmen en als we er onderhand genoeg van krijgen komt gelukkig het mini-dorpje Alinca in beeld. We bestellen een jus in het kleine pension Bayrams place en vragen hem om de eigenaar van pension Alamut te bellen om ons op te halen zodat we niet nog 900 meter over de weg naar boven hoeven te sjokken. De eigenaar komt ons halen in een antieke auto van Russische makelij (Kardan) en heet ons vervolgens welkom in zijn B&B Alamut. We hebben op de eerste etage een grote kamer met een enorm terras en kijken uit over de helling en in de verte de zee. Na het eten loop ik nog een stukje over de weg naar boven om foto's te maken van de ondergaande zon.