Likya Yolu, naar Bel en Patara

We  verlaten Gey voor een korte tocht naar de moskee van het dorpje Bel waar we om 13.00 uur worden opgehaald voor een transfer naar het badplaatsje Patara dat een uur rijden zuidwaarts ligt. We zullen uiteindelijk anderhalf uur langer over de tocht doen omdat het een smal pad is en deels uit puin bestaat waardoor het glad is. Het loopt bovendien een paar honderd meter langs een verraderlijk ravijn. Handje in handen schuifelen langs de afgrond. Ook raken we regelmatig het pad kwijt zodat we op onze schreden terug moeten keren op zoek naar de rood-witte markeringen van de Lykia Yolu. 5 voor 1 komen we totaal bezweet aan op het afhaalpunt. Bij het fonteintje vullen we onze bidons. Een Duits stel dat we vanmorgen nog in het hotel aan het ontbijt zagen zit daar ook te wachten en kijkt ons meewarig aan. Zij zijn met zware rugzakken over de weg naar het dorpje komen lopen en zien er onwaarschijnlijk fris uit. Ons busje van het Pantara Flower pension komt er aan en we laten het stel achter dat in onderhandeling is met een lokaal boertje over hun transfer naar een andere bestemming. In het busje consumeren we ons lunchpakketje waarvoor we onderweg geen tijd hadden. Langs de weg onafzienbare kassen waarin ze hoofdzakelijk tomaten telen. Ze exporteren een belangrijk deel naar Rusland en doen sinds de boycot van de EU goede zaken.

Flower Pension. We verfrissen ons en laten ons door de zoon van de eigenaar naar het strand brengen ( 2 km). Het blijkt een prachtig kilometers lang zandstrand te zijn met duinen en we huren strandstoelen en parasols om even aangenaam te verpozen. Het strand wordt als een van de mooiste van Turkije geroemd en is bekend om de zeeschildpadden ( Caretta Caretta) die daar hun eieren komen leggen. Ik kom op het strand een paaltje tegen met de tekst "turtle nest 35". Op het beschermde strand dat op een honderdtal strandstoelen en een klein restaurant na, verlaten is worden per jaar wel tot 1000 nesten geteld.

Onderweg naar het strand zagen we langs de weg indrukwekkende ruïnes van de oude Lycische havenstad Patara. In de Romeinse tijd de hoofdstad van Lycie. We lopen van het strand terug naar ons dorp waarbij we onderweg de ruïnes bezoeken. Een prachtig amfitheater, een parlement, badhuizen en een mooie door zuilen geflankeerde hoofdstraat (Stoa). Al met al weer een pittige, maar nu historische wandeling. In het pension gekomen waar mama kookt en de zoon ons bedient is het even later gezellig dineren tussen een tiental gasten op het dakterras. 

​